РАСПАЎСЮДЖВАННЕ ТЭХНІЧНЫХ СРОДКАЎ НАВУЧАННЯ

У 1973 годзе Вярхоўным Саветам СССР зацверджаны «Асновы заканадаўства Саюза ССР і саюзных рэспублік аб народнай адукацыі», дзе знайшлі адлюстраванне задачы народнай адукацыі па павышэнні якасці навучання і выхавання.

У гэты час у школах рэспублікі ішло актыўнае ўвядзенне тэхнічных сродкаў навучання (ТСН) у адукацыйны працэс. У інстытуце метадычную дапамогу супрацоўнікам і слухачам павышэння кваліфікацыі ў пытаннях выкарыстання ТСН аказваў Зайко Леанід Міхайлавіч.

З 1970 па 1995 год ён быў загадчыкам кабінета тэхнічных сродкаў навучання інстытута ўдасканалення настаўнікаў.

У якасці тэхнічных сродкаў навучання ў гэтыя гады ў школах актыўна выкарыстоўваліся прайгравальнікі, фільмаскопы, эпідыяскопы, дыяпраектары, магнітафоны, кінаапараты. У 1970–1980 гг. кінаўстаноўкі для дэманстрацыі кінастужак, кінафрагментаў былі самымі запатрабаванымі. У гэты перыяд Леанід Міхайлавіч праводзіць заняткі з педагогамі вобласці па рабоце з рознымі тэхнічнымі сродкамі навучання.

У 1984 годзе ў Маскве Леанід Міхайлавіч прадстаўляў эфектыўны вопыт работы па прымяненні тэхнічных сродкаў навучання на Выставе дасягненняў народнай гаспадаркі ССCР.

На працягу 25 гадоў работы ў інстытуце Л.М.Зайко заставаўся высокім прафесіяналам, які граматна і творча падыходзіў да вучэбнага працэсу, ажыццяўляў мэтанакіраваную работу па распаўсюджванні перадавога педагагічнага вопыту настаўнікаў вобласці. Ён узнагароджаны граматай Міністэрства асветы БССР у 1982 годзе, знакам «Выдатнік народнай адукацыі БССР», Ганаровай граматай Гродзенскага аблвыканкама, Дыпломам I ступені Міністэрства адукацыі і навукі Рэспублікі Беларусь,1995 год.

Заняткі з педагогамі вобласці па рабоце з ТСН

Сёння, калі цыфравізацыя ўпэўнена ўвайшла не толькі ў адукацыйны працэс, але і ва ўсе сферы нашага жыцця, мы выказваем словы падзякі метадыстам і педагогам, якія былі пачынальнікамі выкарыстання тэхнічных сродкаў навучання. Амаль паўстагоддзя тэхнічныя сродкі навучання дапамагалі вучыцца і дзецям, і дарослым.